อี บย็อง-ฮุน เริ่มต้นทำงานกับสถานีโทรทัศน์เอ็มบีซี ในปี ค.ศ. 1970 และเปิดตัวงานกำกับเดี่ยวของเขา ในปี ค.ศ. 1974

ในปี ค.ศ. 1983 เขาและนักเขียน ชิน บ็อง-ซึง ได้สร้างซีรีส์ความยาวแปดปีที่มีชื่อเสียงเรื่อง 500 Years of Joseon ผลงานเรื่องต่อมาของเขาคือละครร่วมสมัยเรื่อง My Mother's Sea (1993) ที่ คิม จง-ซู เขียนขึ้นก็ได้รับความนิยมเช่นกันโดยมีเรตติ้งผู้ชมสูงสุด 51.6%[1] และในปี ค.ศ. 1999 เขาได้ปฏิวัติแนวละครซากึกในละครเรื่อง คนดีที่โลกรอ หมอโฮจุน ซึ่งเป็นละครย้อนยุคเรื่องแรกของเกาหลีที่เน้นไปที่บุคคลในประวัติศาสตร์ที่เป็น "สามัญชน" แทนที่จะเป็นราชวงศ์หรือขุนนางผู้มีอำนาจ คนดีที่โลกรอ หมอโฮจุน มีเรตติ้งผู้ชมทำลายสถิติถึง 64% (ละครเกาหลีที่มีเรตติ้งสูงสุดตลอดกาลอันดับที่ 4) [1][2]ตามด้วย อิมซังอ๊ก ยอดพ่อค้าหัวใจทระนง ในปี ค.ศ. 2001 ซึ่งดัดแปลงจากนวนิยายของ ชเว อิน-โฮ เกี่ยวกับพ่อค้าในตำนาน อิม ซัง-อ๊ก[3] นักข่าวได้บัญญัติศัพท์คำว่า "ฟิวชันซากึก" สำหรับความพยายามของอีในการฟื้นความนิยมแนวละครซากึกโดยเปลี่ยนการเข้าถึงและการเล่าเรื่องในอดีตของละครย้อนยุคให้น่าสนใจยิ่งขึ้นสำหรับกลุ่มผู้ชมที่อายุน้อย[4]

ละครแนวซากึกมีชื่อเสียงมากขึ้นในปี ค.ศ. 2003 เมื่อละครเรื่อง แดจังกึม จอมนางแห่งวังหลวง (หรือที่รู้จักในชื่อ Jewel in the Palace) ซึ่งตัวเอกจังกึมฝึกฝนการทำอาหารในราชสำนักของเกาหลีก่อนจะเป็นแพทย์หลวงหญิงคนแรกของโชซ็อน ละครเรื่องแดจังกึมได้รับความนิยมอย่างมากโดยมีเรตติ้งผู้ชมสูงสุด 57.8% (ละครเกาหลีที่มีเรทติ้งสูงสุดตลอดกาลอันดับที่ 10)[1] ใช้ทุนสร้าง US$15 ล้าน ต่อมาได้ส่งออกไปยัง 91 ประเทศโดยมีรายได้ 103.4 ล้านเหรียญสหรัฐทั่วโลก ทำให้นักแสดงสาวอี ย็อง-แอ ให้กลายเป็นซุปเปอร์สตาร์ในประเทศจีน และเป็นไอคอนของวัฒนธรรมเกาหลี[5]

ในปี ค.ศ. 2016 อีได้ร่วมงานกับนักเขียนบท ชเว วัน-คยู เป็นครั้งที่ 3 กับละครครบรอบ 55 ปีการก่อตั้งเอ็มบีซี เรื่อง อ๊กยอ ผู้พิทักษ์แห่งโชซอน ละครเรื่องนี้เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่เกิดในคุกและต่อมาได้กลายเป็นทนายความให้กับคนยากจนและผู้ถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม [6]